Ýmsir virkjanakostir

Það er fleira hægt að virkja en fallvötn og jarðvarma.

Vindorkan er einn þeirra valkosta sem eftir er að skoða. Það vandamál fylgir þó að stundum er logn og stundum er allt of hvasst. Sennilega eru nokkrir ágætir staðir fyrir vindrafstöðvar til dæmis á Reykjanesi og öðrum álíka stöðum þar sem næstum aldrei er logn.

Aðrir orkukostir eru til dæmis þeir gífurlegu kraftar sem eru í straumunum í kringum landið. Það vita þeir sem hafa siglt gegnum Reykjanesröstina, látraröst eða annarsstaðar. Einnig er mikið afl í straumi sumra innfjarða, sérstaklega í Breiðafirði, til dæmis Hvammsfirði.

Straumrastirnar hafa þó þann galla að stjórnast af sjávarföllum og stöðvast fjórum sinnum á sólarhring. Þær eru hins vegar ekki allar á sama tíma allstaðar við landið. Þannig séð er það mál leyst.

Eins og fyrr segir hafa allir þessir virkjunarkostir þann galla að stöðvast tímabundið af óstjórnanlegum ástæðum. Slíka orku er ekki hægt að nota til dæmis fyrir álver sem þurfa stanslausa orku og meiga alls ekki missa rafmagn lengur en í mínútum er talið.

Mögulegt væri að bjóða lylræktarbændum, eða svokölluðum ylverum, raforku frá vindrafstöðvum, því það gerir svo sem ekki mikið til þó það slökkni stundum ljósin. Hægt væri að selja þeim raforku á góðu verði, þeir gætu jafnvel framleitt hana sjálfir. Það sama má segja um hina virkjanakostina. Raforka, þar sem framleiðslan getur fallið niður verður að seljast til stórnotenda sem verða ekki fyrir stórtjóni þó raforkan sé ekki alltaf til staðar.

Við erum því ekki að horfa á álver með þessum virkjanakostum, frekar erum við að tala um ylver.

Telur virkjun vindorku raunhæfan kost