Auðlindir í þágu þjóðar

Það er hverjum heilvita manni ljóst að auðlindir þjóðarinnar eru mestu tekjupóstar okkar.

Raforkan, fiskurinn, hugvitið og nú síðast olían. Hitaveituna notum við mest sjálf. Raforkuna seljum við að mestu til gjaldeyrisöflunar, fiskinn sömuleiðis og svo auðvitað hugvit þjóðarinnar sem að mestu byggist á háu menntunarstigi.

Fleira er selt fyrir gjaldeyri en er margt og smátt og þó svo margt smátt geri eitt stórt þá verður það ekki talið upp hér án þess að gera lítið úr því.

Sem raffræðingur og kennari er ég ágætlega að mér um raforkuframleiðslu þjóðarinnar og verð að segja að þessa orkulind meigum við aldrei selja frá okkur. Það er ekkert óeðlilegt við að sífellt sé reynt að komast yfir þessar auðlindir. Ekkert getur gefið jafn góða ávöxtun í langan tíma og sala á raforku sem framleidd er með svo hagkvæmum hætti sem hér er.

Allar auðlindir þjóðarinnar eru það sem þjóðin í raun lifir á.

Auðlindirnar eru mjólkurkýrin.

Ef við seljum þær þá er búskapnum lokið og eins gott að flytja burt.

Eignast meirihluta í HS Orku

Athugasemdir

[Baldvin Jónsson, 31.8.2009 kl. 13:13]

Ég er ansi hræddur um að við séum að bregðast við allt allt of seint - það á að ganga frá þessu fyrir klukkan 17 í dag nafni

[Baldvin Björgvinsson, 31.8.2009 kl. 16:23]

Jú, það er víst væntanlega rétt að það sé of seint um rassinn gripið í þetta sinn. En þetta er ekki eina auðlindin sem sóst er eftir, þær eru allar undir ásókn ýmissa aðila sem hafa það eitt í huga að hagnast sem mest á þeim persónulega og láta sem minnst renna í sameiginlega sjóði samfélagsins.

[Guðlaugur Ólafsson (IP-tala skráð) 31.8.2009 kl. 22:45]

raforkan er ekki seld til gjaldeyrisöflunar. hún er gefinn til álframleiðslu sem er ekki í eigu íslands gegn vægri greiðslu til valdhafa.