Hversdagshugleiðingar

Það er margt sem svífur um í huganum þessa dagana. Taka ákvörðun um málsókn á hendur bankanum sem er búinn að brjóta á okkur lög og er að rukka inn allt of háar upphæðir.

Unga konan á bílnum fyrir aftan mig sem flautaði á mig í morgun þar sem ég var búinn að stoppa við gangbraut til að hleypa börnunum yfir götuna rétt við skólann. Það er nú bara ekki í lagi með suma, enda fór ég út úr bílnum og spurði hana nokkurra spurninga um þekkingu hennar á umferðarreglum.

Náunginn sem spólaði af stað á gangbrautarljósunum við kolaportið á laugardaginn og ég hélt hann ætlaði að aka yfir konuna sem var að staulast yfir með göngugrindina.

Það hlýtur að vera eitthvað að ökukennslunni í þessu landi.

 

Um bankana.

Ég er, eins og margir aðrir, með svokallað gjaldeyrislán. Nú benda vísir menn á að það er hreinlega ólöglegt að reikna vexti og afborganir lána með þessum hætti. Því miður heyrist ekki múkk í neinum sem ætti að bregðast við svona ábendingum. Nú veit ég að það er búið að benda hverjum einasta þingmanni á þetta og þar með ráðherrum. Hvað með Fjármálaeftirlitið? Hvað með Ríkissaksóknara eða ríkislögreglustjóra?

Það skyldi þó ekki vera að það verði hlutverk þess góða fólks sem tengist BH að taka á þessu máli eins og svo mörgu öðru?

Ég hef samband við lögfræðinginn minn í dag og set hann í málið. Ég ætla að lögsækja bankann.

 

Um heiðarleg viðskipti.

Ég kaupi ekki þýfi og ég versla ekki við þjófa.

Eftir að olíufélögin urðu uppvís að því að stela af viðskiptavinum sínum með því að hafa samráð um verðlagningu þá hætti ég að versla við þau.

Ég kaupi eldsneyti af Atlantsolíu og engum öðrum. Þar að auki er það alltaf ódýrast. Ég er félagi í Fíb og fæ það mikinn afslátt að það marg borgar sig til viðbótar við ódýrasta verðið.

Ég er hættur viðskiptum við bankann minn fyrrverandi, veit varla hvað hann heitir lengur, Kúlubanki, Kb, kaupþing eða eitthvað, Búnaðarbankinn hét hann þegar viðskipti mín við hann hófust. Síðan þá hefur hann endalaust skipt um nafn og kennitölu eins og hver annar þjófur sem er að fela sljóð sína. Þangað kem ég aldrei aftur ótilneyddur. Mér varð flökurt þegar ábyrgðir yfirmanna bankans voru felldar niður.

Ég hef hvatt fólk og mun hvetja fólk áfram til þess að eiga viðskipti við heiðarleg fyrirtæki.

Nú eru bara tveir bankar eftir í landinu sem ekki hafa farið um koll í ruglinu:

Í raun og veru eru bara þessir tveir bankar eftir á Íslandi, hinir eru allir farnir á hausinn og tóku þjóðina með sér. Eigendurnir hirtu gróðann en láta þjóðina um skuldirnar.

Sparisjóður suður húnvetninga og Sparisjóður strandamanna. Þessir tveir bankar sjá ekki fram á að þurfa að sækja fé í ríkissjóð, í okkar vasa, til að halda áfram starfsemi sinni. Þeir voru ekki í neinum rugl lánveitingum kúlulána og þessháttar.

Ég mæli með því að fólk opni reikninga í þessum tveim bönkum og leggi fé sitt þar inn. Þetta eru einu bankarnir sem hafa sýnt að þeim sé treystandi fyrir því að geyma peninga og eru ekki á leiðinni á hausinn. Ég get ekki talið MP banka með því hann á eftir að vinna sér traust.

Ég hef opnað reikning hjá Sparsjóð strandamanna á Hólmavík. Sá banki varð fyrir valinu einfaldlega vegna þess að faðir minn var frá Hólmavík, Björgvin sonur Guðmundar og Rósu. Þar sem ég þekki hugarfar strandamanna ágætlega þá skil ég vel að þar hafi bankinn verið rekinn af skynsemi.

Ég hvet aðra íslendinga til að snúa baki við þeim sem hafa svikið þá og snúa sér að viðskiptum við heiðarlega banka og heiðarlegt fólk.

Nú styttist í að við getum verslað við enn einn aðilann sem hefur bent á siðleysi og lögbrot en verið hlegið að eins og Helga Hós. Jón Gerald Sullenberger er búinn að fá nógu marga í lið með sér til að opna matvöruverslun í samkeppni við Baug.

Smartkaup mun opna verslun á miðju höfuðborgarsvæðinu, í Kópavogi eftir mánuð. En vonandi bara sem fyrst. Ég hvet fólk til að snúa viðskiptum sínum þangað hvenær sem mögulegt er. Ég veit að það er erfitt að láta enda ná saman og vona að hægt verði að bjóða jafn lágt verð og hjá hinum.

 

Stóra málið

Það væri að bera í bakkafullann lækinn að fara að fjalla um Hagsmunasamtök heimilanna og það góða starf sem þar fer fram.

Það eru um það bil 30.000 fjölskyldur á leiðinni í gjaldþrot. Það er þriðja hver fjölskylda á landinu. Það er ekki að sjá að ríkisstjórnin ætli að gera neitt í því máli. Eini aðilinn sem er raunverulega að gera eitthvað er HH, sjálfboðaliðasamtök almennra borgara.

Ég hvet fólk til að ganga í lið með þeim, sjálfur er ég ekki með húsnæðislán en ég styð samtökin heilshugar. Heimasíðan er: heimilin.is

Að öðru leiti langar mig að hvetja fólk almennt til að standa með sannfæringu sinni eins og Helgi Hóseason gerði. Að gefast aldrei upp, halda áfram sama hvernig veðrið er sama hvernig allir virðast vera ósammála þér. Ef þú veist betur innst inni, þá skiptir engu máli hvað aðrir segja. Þú munt geta sagt að lokum: "Ég var búinn að segja það", eða Æ tóld jú só!

Jafnvel þó það verði ekki fyrr en eftir að maður er farinn yfir móðuna miklu.

Leiðindalumma

Mikið er hún orðin leiðinleg þessi lumma um að fólk nenni ekki að vinna.

Atvinnurekendur þurfa bara að borga fólki þau laun sem nauðsinleg eru.

Atvinnurekendur fá ekki starfsmenn

Glórulaust að borga!

Tökum dæmi um þá Meðaljón og Sérajón.

Meðaljón átti 15 milljónir, hann tók aðrar 15 milljónir að láni og keypti 30 milljón króna húsnæði yfir fjölskylduna. Í dag getur hann ekki borgað af láninu sem er orðið 30 milljónir og ef hann væri svo heppinn að ná að selja húsið þá fengi hann 20 milljónir fyrir það.

Meðaljón vill borga upp lánið, er heppinn og selur húsið og leggur 20 milljónir inn hjá bankanum en skuldar enn 10 milljónir.

Við þetta bætist að hann keypti tveggja milljón króna bíl, svona meðalbíll fyrir fjölskylduna sem telur fimm manns, borgaði eina sjálfur og tók eina að láni.

Bílalánveitandinn tekur af honum bílinn því hann  getur ekki borgað og sendir honum allskonar bullreikninga fyrir hinu og þessu. Bíllinn er metinn á núll krónur upp í lánið sem er komið í tvær milljónir.

Meðaljón skuldar nú tvær milljónir í bílalán, en hefur engan bíl, skuldar 10 milljónir í húsnæði en hefur ekkert húsnæði og við bætist allskonar innheimtu og lögfræðikostnaður og dráttarvextir.

Meðaljón skuldar nú um það bil 15 milljónir. Er búinn að tapa 16 milljónum sem hann lagði fram og sér aldrei aftur í þessu lífi.

 

Sérajón átti hins vegar sitt húsnæði.

Hann skuldaði ekkert og átti 15 milljónir í banka.

Bankinn fór á hausinn og Sérajón tapaði öllum milljónunum 15.

Ríkisstjórnin ákveður hins vegar að bæta Sérajóni upp allt tapið með fé úr ríkissjóði.

Meðaljón skilur ekki réttlætið í því að endurgreiða Sérajóni úr ríkissjóði en ekki Meðaljóni sem setti sínar 15 milljónir í fasteign.

Meðaljón er reyndar búinn að sjá að hann mun aldrei meðan hann lifir geta borgað upp skuldir sínar. Hann veit innst í hjarta sínu að hann ber enga ábyrgð á því hvernig lán hans hafa hækkað takmarkalaust og allar forsendur sem hægt var að hugsa sér í upphafi eru löngu brostnar.

Lánveitandinn hækkar lánið og afborganir algerlega hömlulaust með slíku offorsi að hvaða mafía sem er myndi ekki láta sér detta það til hugar. Innheimtuaðferðirnar eru síðan slíkar að mafían dauðskammast sín fyrir linkind.

Þetta verja ráðherrar íslensku ríkisstjórnarinnar með öllum tiltækum ráðum.

Meðaljón sér að það er glórulaust að henda peningum í þessa hít, hættir að borga mafíunni og flýr land með fjölskylduna.

Grunnur að lausn á vanda heimila?

Hver eru rökin fyrir IKR ?

Ég viðurkenni fúslega að ég er enginn baráttumaður fyrir því að nota íslenska krónu og trúi því staðfastlega að búið verði að skipta um gjaldmiðil fljótlega.
Gjaldmiðill er bara aðferð til að skiptast á verðmætum án þess að þurfa að eiga bein vöruskipti. Til þess að eiga slík verðmætaskipti við önnur lönd er traustast að notast við alþjóðlega traustan gjaldmiðil sem alltaf er jafn mikils virði.

En ég mig virkilega langar að heyra rökin fyrir því, af hverju ísland ætti að nota íslenska krónu, ég þekki nefnilega engin tæk rök fyrir því önnur en þau að geta fellt gengið á eigin gjaldmiðli.

Ísland taki upp evru

Lífeyrissjóðir eru lífeyrir

Lífeyrissjóðir íslensks launafólks eru að miklu leiti einu peningarnir sem íslendingar eiga í raun í dag. Mest allt annað er horfið, stolið.

Það var og er tilgangur lífeyrissjóða að greiða fólki framfærslu, eða svokallaðan lífeyri, ef það þarf að hætta að vinna af einhverjum orsökum. Vegna slysa, örorku, veikinda eða vonandi hjá sem flestum, elli þegar starfsæfinni er að ljúka.

Lífeyrissjóðir eru ekki eign vinnuveitenda, stjórnenda lífeyrissjóðanna, banka, eða fjárglæframanna þó þeir virðist stundum halda það. Lífeyrissjóðir eru ekki heldur eign ríkisstjórnarinnar. Lífeyrissjóðirnir eru eign þeirra sem í þá greiða og engra annara.

Lífeyrissjóði á að varðveita með sem öruggustum hætti svo sem mestar líkur séu á að þeir fjármunir verði enn til staðar hvað sem á dynur í fjármálakerfi landsins eða heimsins.

Lífeyrissjóðir eiga ekki að taka þátt í áhættufjárfestingum.

„Menn fara best með eigið fé“

Auðlindir í þágu þjóðar

Það er hverjum heilvita manni ljóst að auðlindir þjóðarinnar eru mestu tekjupóstar okkar.

Raforkan, fiskurinn, hugvitið og nú síðast olían. Hitaveituna notum við mest sjálf. Raforkuna seljum við að mestu til gjaldeyrisöflunar, fiskinn sömuleiðis og svo auðvitað hugvit þjóðarinnar sem að mestu byggist á háu menntunarstigi.

Fleira er selt fyrir gjaldeyri en er margt og smátt og þó svo margt smátt geri eitt stórt þá verður það ekki talið upp hér án þess að gera lítið úr því.

Sem raffræðingur og kennari er ég ágætlega að mér um raforkuframleiðslu þjóðarinnar og verð að segja að þessa orkulind meigum við aldrei selja frá okkur. Það er ekkert óeðlilegt við að sífellt sé reynt að komast yfir þessar auðlindir. Ekkert getur gefið jafn góða ávöxtun í langan tíma og sala á raforku sem framleidd er með svo hagkvæmum hætti sem hér er.

Allar auðlindir þjóðarinnar eru það sem þjóðin í raun lifir á.

Auðlindirnar eru mjólkurkýrin.

Ef við seljum þær þá er búskapnum lokið og eins gott að flytja burt.

Eignast meirihluta í HS Orku

Stéttarfélög á móti sínu fólki.

Ég var að átta mig á því af hverju stéttarfélögin gera ekki rassgat til að hjálpa sínu fólki þessa dagana.

Fyrir utan ofurlaunin sem forsvarsmenn stéttarfélaganna hafa og eru þar með í engu sambandi við lífskjör sinna umbjóðenda. Þá eru stéttarfélögin í vonlausri stöðu í dag sem mestu fjármagnseigendur íslands.

Lífeyrissjóðirnir eru væntanlega einu fyrirbærin í íslensku samfélagi sem eiga peninga. Þegar kemur upp svona staða eins og í dag þá hafa stjórnir stéttarfélaganna varla annan kost en að standa með lífeyrissjóðnum gegn sínum eigin félagsmönnum, sem eru þó eigendur lífeyrissjóðsins.

Það er svo sem ekki skrítið að það heyrist ekki múkk í þeim sem eru á launum hjá launþegum til að gæta þeirra hagsmuna. En þeir hafa greinilega tekið afstöðu með fjármagnseigendum gegn launþegum, hverra þeir fá þó borguð laun frá til að gæta þeirra hagsmuna.

Fara í greiðsluverkfall 1. okt

Þjóðartár

Bjartur dagur brosti mér við,
en alþingismenn, hvað gerið þið?
Ég heyri þungan tára-nið,
þjóðin grætur,
ykkar vonlausa-lið.

Höfundur:
IngSt

HHG var ekki að mótmæla

Hannes Hólmsteinn var ekki kominn til að taka þátt í mótmælum. Hann var þarna til þess að auglýsa nýju bókina sína.

Ef einhver ber hugmyndafræðilega ábyrgð á ástandinu eins og það er í dag þá er það hann og hans helstu kumpánar. Það vita allir sem það vilja vita.

Ég vil minna á:

http://www.youtube.com/watch?v=jYT5Ef0Xnjk

http://www.youtube.com/watch?v=AoD8umlAOF

http://www.youtube.com/watch?v=8eM6l9XGKiY

Að öðru leiti má bara fara á youtube.com og slá þar inn leitarorðin: Hannes Hólmsteinn

Aðsúgur að Hannesi Hólmsteini

Sparkað í liggjandi...

Það er auðvelt að sparka í liggjandi mann. Þannig er það með atvinnulausa að þar er ráðist á garðinn þar sem hann er lægstur að vera sífellt að níða skóinn af þeim sem illa standa og lítið geta borið hönd fyrir höfðuð sér.

Þar fara ekki mikil karlmenni, eru varla með miklar kúlur á milli lappanna, þeir sem hafa ekkert annað að gera í lífinu en að tala um hvernig atvinnulausir svíkja og svindla.

Ég get lofað því að engin skráir sig atvinnulausan að ástæðulausu og ef fólki tekst að nurla saman einhverjum aukapening fyrir mat þá gerir það það. Bæturnar fara beint í bankann.

Nei, ég er ekki atvinnulaus sjálfur.

Það væri nær að eltast við raunverulega siðlausa svikara og svindlara sem eru enn að um allt fjármálakerfið að eltast við að ná af okkur síðustu krónunum, bílnum, húsinu og eru að selja börnin okkar í þrældóm IceSlave til ókominna ára.

Svei!

Atvinnulaust fólk-ekki skrokkar